Over Henriëtte Wiessenberg

Professioneel en gekwalificeerd

Over mij (én over jou) 

Ik ben er inmiddels van overtuigd; wij kunnen alles creëren. Maar... wie zijn wij? Wie ben ik?
Levensvragen. Op mijn elfde jaar verloor ik in klas 5 een lief vriendinnetje. Van spelend leven naar dat het opeens anders kan zijn.  Het zette me - toen al - aan het denken. Iedereen maakt dingen mee in het leven. Jij ook. De vraag is: overkomt het je? Of zijn er dingen waar je zelf invloed op kan uitoefenen? 

Dit is mijn verhaal.

 

Wondere wereld in mij

Ik kon geen kinderen krijgen werd mij verteld. Verklevingen. Niet één druppeltje contrastvloeistof bereikte het 'einde' van mijn eileider, wat ze tijdens onderzoeken ook hadden geprobeerd.

Diep verdriet. Ondanks dat maakte ik schilderijtjes voor de kinderkamer. Ik hoorde zelfs al kindervoetjes op het parket. Een IVF poging mislukte. Maar vlak erna kreeg ik, zomaar ineens een heldere boodschap 'van boven'.  Ik zag een bepaald ritueel voor mijn ogen verschijnen. Die heb ik direct uitgevoerd, samen met een vriendin die al moeder was. En, bijna niet te geloven, ik was binnen één week zwanger.

Wonderen bestaan, mits je er open voor staat.

Leven voorbij je beperkingen

In 2002 ging ik voor het eerst vasten. Geen idee wat het mij ging brengen. Niet eten en dan..Ja, wat dan? 

Er ging werkelijk waar een wereld voor mij open.
Ik ontdekte de kracht van lichaamswerk. Wonderlijk was het. Gedurende de sessie liet ik me leiden door een als vanzelf gaande beweging in mij. 

Ik kon zo, op een liefdevolle manier (en ja, met tranen), mij ontdoen van oude pijnen en trauma's. Deze hadden zich als indringers genesteld in mijn lichaam, diep in mijn cellen.
Ik was gefascineerd hoe dat werkte - bevrijdend, helend -
ik ervaarde alsof de kosmos in mij zat. Voelde ruimte, puurheid, verbinding, onvoorwaardelijke liefde en zachtheid. Een diep thuiskomen. Ontroerend mooi.
Mijn vader benoemde het toen ik thuiskwam zo: "Je kijkt alsof je uit de Hemel komt."
 
"Nou papa, dat is ook zo."  🙂 

 

Fascinatie voor in wat er in mij leeft.

En toen, opeens, zat ik met mijn (net nieuwe ) partner bij de oncoloog. Bij toeval was er iets in mijn bloed ontdekt. De dokter benoemde de waarde in mijn bloed. Nee, de k had zich nog niet openbaard. "Maar wees gerust, we hebben goede medicatie. Want" - zo zei ze - "de waarde kon nooit meer dalen."

"Nou, dat gaan we nog wel eens zien" kwam er uit mijn keel. Ik schrok zelf van mijn opmerking. "Ik heb dit zelf gecreëerd." zei ik toen we het ziekenhuis uit liepen. Mijn partner keek wat wazig mijn kant op. "ik herinner mij een moment van een paar jaar geleden..." In die tijd was ik nog wat onzeker in mijn werk als therapeut. Werk wat men, zeker toen, nogal zweverig vond. Ik vroeg mij geregeld af. Dat wat ik doe en voel, is dat wel echt? Klopt dat wel? Is het mogelijk? 

Vervolgens had ik uitgesproken - let op, nu komt het - 
"Wellicht moet ik eerst zelf iets krijgen en mijzelf dan helen. Dan geloof ik pas écht dat heling op deze manier mogelijk is. "

 

Eureka!

 Ik reageerde alsof ik een schat met Gouden munten had ontdekt. Ik moest mijzelf dus helen. Ik ga de waarde niet lager zetten. Ik ga zorgen dat het uit mijn bloed is. Deze woorden kwamen uit een diep weten. (Veel later bekende mijn partner dat hij dacht 'wat heb ik nu toch aan de haak geslagen?' T was voor hem onbekend terrein.

De weken erna ben ik in mijzelf gedoken. Ik ontdekte en omarmde mijn schaduwkant. Kreeg nieuwe inzichten in mijzelf. 

En, niets is toeval, ik had mij, voor de diagnose,  ingeschreven voor een immunologiemodule van mij opleiding. 
Op de ochtend van de eerste dag sprak ik voor de groep uit: " Zaterdag om 13.00 uur is het eruit."  En aldus geschiedde. Het was zo'n bijzonder - heel bewust-  moment. In contact met mijn immuuncellen, die ik helder en zuiver een liefdevol bevel kon geven.  De bloedtest was getuige van het resultaat. 

Met nieuwsgierigheid kijken

De dood intrigeert mij. Al vanaf mijn elfde, toen mijn schoolvriendinnetje overleed.
Niet meer aanwezig hier op aarde, het lichaam achterlatend. Waar ga je heen? Het universum, de planeten, de kosmos, het oneindige.

Mijn brein kon dit niet altijd vatten. Iets anders in mij wel. 

Wat is dat in mij?

Mensen zijn rare schepsels zeg ik wel eens. We doen soms erg moeilijk. En we doen ons geregeld anders voor dan we zijn. We saboteren onszelf. Ik kom er steeds meer achter dat het leven eigenlijk kinderlijk eenvoudig is. 

En, ik wil het mijzelf makkelijker maken.

Wat maakt dat ik doe wat ik doe? Wat maakt dat ik hier op deze aarde ben? En vooral: wat heb ik te brengen? 
Een zoektocht die steeds helderder wordt.....

Tot zover over mij.

Nu naar jou; wat houdt jou bezig?

Momenteel is er in de wereld veel focus op negativiteit, waarin onze vrije wil uitgedaagd wordt. Een universele wet is, dat wat je aandacht geeft groeit.

Wat geef jij de aandacht? 

Leg jij je focus op het negatieve? Op je trauma's? Je blessures? Dat wat je niet kan?

Of focus je op leven vanuit je hart? Vanuit onvoorwaardelijke liefde? De mogelijkheden?  Laat het licht daar eens ongehinderd op schijnen. 
Zodat hetgeen wat jou niet meer dient losgelaten mag worden. En het licht in en om jou heen mag gaan stralen.

Ik help je creëren, ervaren, voelen, om-voelen, contact maken met je zelf genezend vermogen, je bewustzijn leren vergroten.  Verwonder je en ontdek wat al in jou aanwezig is.

Voluit leven. In vrijheid en liefde. 

De leiding nemen over jouw leven, vanuit innerlijke rust en met authentieke kracht.

Opleidingen

Nascholing

  • Hersenklassen: Brain I, Brain II en Brain III_Cranio
  • Immunologie_Cranio
  • Lymfedrainage_Cranio
  • Stervensbegeleiding_Cranio
  • Voetreflextherapie
  • Psychiatrie
  • Embryosofie_Cranio
  • Embryosofie - themadag fascia_Cranio
  • EFT Therapie
  • Dorn_ verdieping schouder
  • Slaap en slapeloosheid
  • Gelukspsychologie
  • Schildklier
  • Psyche en voeding
  • N. Trigeminus_Cranio
  • De stem vertelt_Cranio
  • Burnout - behandelprotocollen- 
Image
Henriëtte Wiessenberg - Foto: Ceciel Rip